P gallery
sculpture
PHILIPPE SCRIVE, 1927 -
Philippe Scrive was born in Ville-Marie, Québec in 1927. Although he left Canada in 1946 in order to settle permanently in France, he has retained “that totemic cast of mind of the Amerindians” and the images of the remote, wooded area of his birthplace would leave a lasting mark on his development as an artist. His oeuvre in general, whether monumental or small-scale, is viscerally related to nature. It is characterized by verticality and although abstract, the human and animal element is omnipresent. In the words of his son: “The eroticism and the forcefulness of the shapes invite us to contemplate always further, always higher. All Philippe Scrive’s work is marked by the modesty, with which it gauges so accurately humanity face to face with eternity.”
Scrive attended the Ecole des Beaux-Art in Québec and continued his studies at the Ecole des Beau-Art in Paris until 1952. In order to support himself and finance the development of his personal work, he initially took on commissions to restore historical monuments. In 1960 he moved with his family to Fontenay-aux-Roses, on the outskirts of Paris, where he constructed a large studio. There he had the opportunity to work on his own sculptures while continuing to accept commissions. Convinced that art should be integrated in the urban landscape, Scrive had started to work with Jean Willerval and other architects, so as to, in the words of Pierre Descargues, “impart liveliness and disorder to their geometrical perfection.” Scrive’s monumental sculptures and reliefs can be found throughout France as well as in other countries, noteworthy examples being the Gate of the Museum of Contemporary Art in Dunkirk(1982) and the Group in Wood in Tenerife ( 1975).
With his personal work Scrive participated in group exhibitions, such as the Salon de Mai and La Jeune Sculpture, while he had various solo exhibitions, for example in The Art and History Museum of Meudon in 2002. In 1972 he was awarded the Prix de la Jeune Sculpture and in 2008 the Prix de Sculpture from the French Institute for his lifetime achievement.
Scrive has worked with a broad range of materials, such as wood, shale, stone, brick, terracotta, metal, concrete, PVC and aluminium. “When creating a sculpture,” he admits, “the material at hand, rather than the subject matter, provides the point of departure, then I continue with the assemblage of lines and shapes. It is often in the very disorder that ensues that I find true meaning in my work. Nature provides us with all sorts of materials which stimulate my imagination to find ways to shape them to my liking.” Keen on not repeating himself, Scrive’s oeuvre is characterized by diversity. “My work,’ he professes, "is diverse, because I make use of different materials. Every time I discover a new material I want to make a sculpture.”
Unfortunately, Scrive’s experimental attitude proved not to be without its hazards. When he first discovered PVC he was enthusiastic about its malleable properties. “The original idea was, “ he asserts, “to transform an industrialised, preformed material, sidetrack it from its function and remove its practical usefulness.” Ardently thermoforming and welding sheets and tubes made of PVC for over a decade took a terrible toll on his health: he developed severe pulmonary problems and was only restored to good health when he took up temporary residence in Cévennes. In fact, his seclusion in this remote part of Southern France gave a new impulse to his work as he started to work with prime materials readily available there such as wood and shale. Many of the sculptures originally rendered in PVC were at a later date cast in bronze. Lampe from 1973 and Totem from 1975, which can be seen above, are examples of these.
Philippe Scrive continues to live and work in Fontenay-aux-Roses.
PHILIPPE SCRIVE, 1927 -
O Philippe Scrive γεννήθηκε στο Ville-Marie του Κεμπέκ το 1927. Παρά το γεγονός ότι έφυγε από τον Καναδά το 1946 για να εγκατασταθεί μόνιμα στη Γαλλία, διατήρησε «εκείνη την τοτεμική νοοτροπία των Ινδιάνων της Αμερικής» και οι εικόνες από την απομακρυσμένη, δασώδη περιοχή της γενέτειράς του άφησαν ανεξίτηλο αποτύπωμα στην καλλιτεχνική του πορεία. Το έργο του στο σύνολό του, είτε πρόκειται για μνημειώδεις είτε για μικρές δημιουργίες, δημιουργεί μια βαθιά, ενστικτώδη σχέση με τη φύση. Χαρακτηρίζεται από κάθετη διάταξη και, αν και αφηρημένο, τοσο το ανθρώπινο όσο και το ζωικό στοιχείο είναι έντονα παρόν. Ο γιος του, καλλιτέχνης και ο ίδιος, σημειώνει για το έργο του πατέρα του: «Ο ερωτισμός και η σθεναρότητα των μορφών μάς προσκαλούν να στοχαστούμε πάντα παραπέρα, πάντα υψηλότερα. Το έργο του Philippe Scrive διαπνέεται από τη σεμνότητα με την οποία μετρά τόσο εύστοχα την ανθρωπότητα απέναντι στην αιωνιότητα».
Ο Scrive φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Κεμπέκ και συνέχισε τις σπουδές του στην Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού έως το 1952. Για να εξασφαλίσει τα προς το ζην και να χρηματοδοτήσει το έργο του, ανέλαβε την αποκατάσταση ιστορικών μνημείων. Το 1960 μετακόμισε με την οικογένειά του στο Fontenay-aux-Roses, στα περίχωρα του Παρισιού, όπου κατασκεύασε ένα μεγάλο ατελιέ. Εκεί είχε τη δυνατότητα να αφοσιωθεί στη γλυπτική. Πεπεισμένος ότι η τέχνη πρέπει να ενσωματώνεται στο αστικό τοπίο, ο Scrive άρχισε να συνεργάζεται με τον Jean Willerval και άλλους αρχιτέκτονες, έτσι ώστε, όπως λέει Pierre Descargues, «να προσδώσει ζωντάνια και αταξία στη γεωμετρική τους τελειότητα». Μνημειώδη γλυπτά και ανάγλυφα του Scrive βρίσκονται σε όλη τη Γαλλία και σε άλλες χώρες, με αξιοσημείωτα παραδείγματα την Πύλη του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στη Δουνκέρκη (1982) και την Group in Wood στην Τενερίφη (1975).
Ο Scrive συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις, όπως στα Salon de Mai και La Jeune Sculpture, ενώ πραγματοποίησε και ατομικές εκθέσεις, όπως στο Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας της πόλης του Meudon το 2002. Τιμήθηκε με τα βραβεία « Prix de la Jeune Sculpture » (1972), και « Prix de sculpture »(2008) από το Γαλλικό Ινστιτούτο για το σύνολο του έργου του.
Εργάστηκε με μεγάλη ποικιλία υλικών, όπως το ξύλο, τον σχιστόλιθο, την πέτρα, το τούβλο, την τερακότα, το μέταλλο, το σκυρόδεμα, το πλαστικό και το αλουμίνιο. Για τη δημιουργική διαδικασία αναφέρει: «όταν δημιουργώ ένα γλυπτό, το υλικό που έχω στα χέρια μου, και όχι το θέμα, αποτελεί την αφετηρία. Έπειτα συνεχίζω με τη σύνθεση γραμμών και σχημάτων. Συχνά μέσα από την αταξία που προκύπτει, ανακαλύπτω το αληθινό νόημα του έργου μου. Η φύση μάς προσφέρει κάθε είδους υλικά που διεγείρουν τη φαντασία μου για να τα διαμορφώσω όπως επιθυμώ.». Επιδιώκει να μην επαναλαμβάνεται, το έργο του Scrive χαρακτηρίζεται από ποικιλομορφία. «Το έργο μου», δηλώνει, «είναι ποικίλο, επειδή χρησιμοποιώ διαφορετικά υλικά. Κάθε φορά που ανακαλύπτω ένα νέο υλικό, θέλω να φτιάξω ένα γλυπτό.»
Δυστυχώς, η πειραματική διάθεση του Scrive δεν ήταν άμοιρη κινδύνων. Όταν ανακάλυψε την τεχνική του πλαστικού ενθουσιάστηκε από την εύπλαστη ιδιότητά του. «Η αρχική ιδέα», όπως επισημαίνει, «ήταν να μεταμορφώσω ένα βιομηχανοποιημένο, προδιαμορφωμένο υλικό, να το απομακρύνω από τη λειτουργία του και να του αφαιρέσω την πρακτική του χρησιμότητα.» Η εντατική θερμοδιαμόρφωση και συγκόλληση φύλλων και σωλήνων PVC για πάνω από μια δεκαετία είχε καταστροφικές συνέπειες στην υγεία του: εμφάνισε σοβαρά πνευμονικά προβλήματα και μόνο όταν εγκαταστάθηκε προσωρινά στα όρη Cévennes αποκαταστάθηκε η υγεία του. Στην πραγματικότητα, η απομόνωση σε αυτή την απομακρυσμένη περιοχή της Νότιας Γαλλίας έδωσε νέα ώθηση στο έργο του, καθώς άρχισε να δουλεύει με φυσικά υλικά που υπήρχαν εκεί, όπως το ξύλο και ο σχιστόλιθος. Πολλά από τα γλυπτά που είχαν αρχικά κατασκευαστεί σε PVC αργότερα χυτεύθηκαν σε μπρούντζο. Τα έργα Lampe (1973) και Totem (1975), τα οποία φαίνονται παραπάνω, αποτελούν παραδείγματα αυτών.
Ο Philippe Scrive συνεχίζει να ζει και να εργάζεται στο Fontenay-aux-Roses.