top of page

YIORGOS LAMBROU, 1946-

Yiorgos Lambrou was born on the island of Skyros, Greece in 1946. He attended the Athens School of Fine Arts with the sculptor Yannis Pappas from 1965 until 1969. Keen on finding an original idiom, Lambrou spend the first years after graduation drawing  “(…) because with drawing I was preparing sculptural forms.” These inquiries led to a series of drawings called Script, an emblematic theme for an artist who is deaf and seeks through his art both to communicate and to depict isolation and marginalization, not only on a personal level (hence titles like Unreadable Communication), but also in a society rendered impersonal by mass culture. 

Lambrou’s first sculptures consisted of constructions in wire, flat figures that were closely related to his initial inquiries in drawing. Subsequently, these wire sculptures were transferred to solid volumes. Lambrou started to model in plaster, clay and plasticine and added a new element: grooved lines etched on the surface of the sculptures that were then cast in bronze.  Back to Back (1974, 29x10x26) is an early example of this very personal style that he was to work on throughout his career.

Lambrou also transferred the theme of Script to sculpture. In works like Folded papers  (1988, 46x45x24 cm) and Waste-paper basket V (1988, 75x65 cm), both part of the collection of the Benaki Museum in Athens, horizontal and vertical symbols reminiscent of a script are transcribed on the sculptural surface.

The next step was a series of sculptures started in the late seventies and again continued over time and worked at concurrently with his other themes, called Little People, The sculptures in this series were inspired by the people he came in contact with in his daily life and the challenges they face in modern society (hence titles like Massing, Municipality of Athens). They consist of small human heads with a common body with deep grooves that spiral from the top downwards, such as can be appreciated in Family from 1991. 

Lambrou’s work is very personal, both in content and in form. Profoundly influenced by his surroundings, the sculptor made many figurative sculptures with Skyrian subjects, such as Yeros (the Old man), alongside his artwork with more abstract themes and forms that draw elements from Constructivism, Cubism, Expresionism and even from Surrealism and Pop Art.  “My works”, Lambrou maintains, “(…) were created out of the problems of my daily life, others out of its pleasures. And nature with its beauties, its colors and its different volumes inspires the artist. My works have been influenced strongly by the sea, (…) it is from the sea that I truly appreciated the qualities of plasticity and volume.” (p.39). 

According to the art historian Constantinos Papachristou  Lambrou “seeks to externalize through his art. However, in successfully avoiding the reef of isolation and the trap of introspection, he combines a personal idiom with (…) significant visual and conceptual content, so earning an important place in Modern Greek sculpture.” 

Yiorgos Lambrou continues to live and work on the island of Skyros. His work can be found in The Hellenic Ministry of Culture, the Municipalities of Athens, Thessaloniki, Skyros and Argyroupolis, the National gallery, Benaki Museum, the Museum of Contemporary Art in Andros, as well as in public and private collections in Greece and abroad. 

Γιώργος Λάμπρου

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΟΥ γεννήθηκε στο νησί της Σκύρου στην Ελλάδα το 1946. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με το γλύπτη Γιάννη Παππά από το 1965 μέχρι το 1969. Ο Λάμπρου περάσε τα πρώτα χρόνια μετά την αποφοίτησή του σχεδιάζοντας, καθώς με το σχέδιο προετοίμαζε τις γλυπτικές του φόρμες. Οι έρευνες αυτές οδήγησαν σε μια σειρά από σχέδια που ονομάζονταν σενάρια, ένα εμβληματικό θέμα για έναν καλλιτέχνη που επιδιώκει μέσα από την τέχνη του τόσο να επικοινωνήσει όσο και να απεικονήσει την απομόνωση και την περιθωριοποίηση, όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο αλλά και σε μια κοινωνία που διακατέχεται από απρόσωπη μαζική κουλτούρα.

 

Τα πρώτα γλυπτά του Λάμπρου αποτελούνταν από κατασκευές σε σύρμα και επίπεδες φιγούρες που έχουν στενή σχέση με την αρχική έρευνά του στη ζωγραφική. Στη συνέχεια, αυτά τα γλυπτά από σύρμα μεταμορφώθηκαν σε στερεούς τόμους. Ο Λάμπρου ξεκίνησε να δημιουργεί τα μοντέλα του στο γύψο, στον πηλό και στην πλαστελίνη, εν συνεχεία εισήγαγε ένα νέο στοιχείο, τις χαραγμένες γραμμές στην επιφάνεια των γλυπτών, που έπειτα χυτεύτηκαν σε μπρούντζο. Η Πίσω Πλάτη (1974, 29x10x26) είναι ένα παράδειγμα αυτού του πολύ προσωπικού ύφους της δουλειάς του.

 

Το επόμενο βήμα ήταν μια σειρά από γλυπτά, που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 και συνέχισε κατά τη διάρκεια της καριέρας του, που ονομάζονται «Μικροί Άνθρωποι». Τα γλυπτά αυτής της σειράς ήταν εμπνευσμένα από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν στη σύγχρονη κοινωνία. Αποτελούνται από μικρά ανθρώπινα κεφάλια με ένα κοινό σώμα, με βαθιά αυλάκια από την κορυφή προς τα κάτω, όπως μπορεί να γίνει φανερό στο έργο του «Οικογένεια» του 1991.

 

Το έργο του Λάμπρου είναι πολύ προσωπικό, τόσο σε περιεχόμενο όσο και σε μορφή. Βαθύτατα επηρεασμένος από το περιβάλλον του, ο γλύπτης έκανε πολλά εικονιστικά γλυπτά με σκυριανά θέματα, όπως ο γέρος. Το συνολικό έργο του καλλιτέχνη έχει αφηρημένα θέματα και μορφές που αντλούν στοιχεία από τον κονστρουκτιβισμό, τον κυβισμό, τον εξπρεσιονισμό, ακόμη και από τον σουρεαλισμό και την Pop Art.

 

«Τα έργα μου», ο Λάμπρου υποστηρίζει, «δημιουργήθηκαν από τα προβλήματα της καθημερινής ζωής μου, και άλλα από τις απολαύσεις μου, η φύση με τις ομορφιές της, τα χρώματα και τους διαφορετικούς όγκους της εμπνέει έναν καλλιτέχνη. Τα έργα μου έχουν επηρεαστεί έντονα από τη θάλασσα και είναι από τη θάλασσα που πραγματικά εκτίμησα τις ιδιότητες της πλαστικότητας και του όγκου».

 

Σύμφωνα με τον ιστορικό τέχνης Κωνσταντίνο Παπαχρήστου ο Λάμπρου «επιδιώκει να εξωτερικευτεί μέσω της τέχνης του.  Καταφέρνοντας όμως να αποφύγει το σκόπελο της απομόνωσης και την παγίδα της ομφαλοσκόπησης, συνδυάζει το προσωπικό του ιδίωμα με το «άνοιγμα» προς το ευρύτερο κοινό και καταλήγει με τον τρόπο αυτό σε έργα ξεκάθαρα, με σπουδαίο εικαστικό και εννοιολογικό περιεχόμενο, που αξίζει να του αποδώσουν μια σημαντική θέση στο χώρο της νεοελληνικής γλυπτικής».

 

Γιώργος Λάμπρου συνεχίζει να ζει και να εργάζεται στο νησί της Σκύρου. Έργα του βρίσκονται στο Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού, στον Δήμο Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Σκύρου και Αργυρούπολης, στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο Μπενάκη, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Άνδρο, καθώς και σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

bottom of page