P gallery
sculpture
Eva Papadopoulou, 1979-
A relief artist, Eva Papadopoulou puts a new twist on the ancient art form of mosaic by using the relief technique. By arranging hundreds of slivers of marble that jut out towards the viewer, she creates not only volume, but suggests motion as well. Thus her often nature-inspired scenes obtain an impressionistic character.
Eva Papadopoulou grew up and worked for many years in her family's art foundry, where she got hands on experience in many techniques and was exposed to a large variety of sculptural art. When she moved to Paris in 2011 she decided to forge her own path as an artist and specialized in artist handmade jewelry. Her research focussed on the repition of simple forms to create jewelry that is minimal, yet intricate. In a similar vein she started upon her return to Greece in 2017 to experiment with marble. Much like her jewelry she painstakingly puts together small pieces of marble of various sizes and colour to create patterns that are awash with motion. Her nature scenes not only capture the harsh light of day, but also the subdued tones of the golden and blue hour.
Εύα Παπαδοπούλου, 1979-
Με αέρα ανανέωσης η Εύα Παπαδοπούλου ανακαλύπτει εκ νέου την αρχαία τέχνη του μωσαϊκού υιοθετώντας μια ανάγλυφη τεχνική. Τοποθετώντας εκατοντάδες θραύσματα μαρμάρου, τα οποία κατευθύνονται προς τον θεατή, δημιουργεί όχι μόνο όγκο, αλλά παράγει και μια αίσθηση κίνησης. Οι σκηνές που απεικονίζονται είναι συχνά εμπνευσμένες από την φύση και αποκτούν ιμπρεσιονιστικό χαρακτήρα.
Η καλλιτέχνης μεγάλωσε και εργάστηκε για πολλά χρόνια στο χυτήριο της οικογένειάς της. Η τριβή αυτή της έδωσε την δυνατότητα να γνωρίσει διάφορες τεχνικές αλλά και να γνωρίσει από την αρχή της δημιουργίας της την γλυπτική τέχνη. Όταν μετακόμισε το 2011 στο Παρίσι αποφάσισε να ακολουθήσει τον δικό της δρόμο ως καλλιτέχνης δημιουργώντας χειροποίητα καλλιτεχνικά κοσμήματα. Στα κοσμήματά της κυριαρχεί ο μινιμαλισμός, με επανάληψη απλών μορφών, τα οποία ωστόσο χαρακτηρίζονται από περιπλοκότητα. Το 2017, μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα στράφηκε προς το μάρμαρο. Με παρόμοιο τρόπο τοποθετεί στον καμβά μικρά κομμάτια μαρμάρου, προς διάφορες κατευθύνσεις, δημιουργώντας μοτίβα γεμάτα κίνηση. Αποτυπώνει σκηνές όχι μόνο στο φως της ημέρας, αλλά και κατά τη διάρκεια του ηλιοβασιλέματος και της νύχτας.
Ποίηση από Μάρμαρο
Η Εύα Παπαδοπούλου μεγάλωσε μέσα στο χυτήριο της οικογένειας της όπου και εργάστηκε για πολλά χρόνια. Εκεί γνώρισε την γλυπτική τέχνη και τους μεγάλους γλύπτες του Ελληνικού χώρου.
Η ίδια επέλεξε σαν μέσο της δουλειάς της το μάρμαρο.
Η τεχνική της είναι άρτια και την ανακάλυψε μέσα από πολλούς πειραματισμούς. Ο όγκος δημιουργείται από την τοποθέτηση εκατοντάδων θραυσμάτων μαρμάρου και
το τελικό σχήμα δίνει η επαναλαμβανόμενη φόρμα. Αυτόματα, τα έργα αποκτούν μια πολύτιμη διάσταση και αντανακλούν μια αγάπη για το κλασσικό και το διαχρονικό το οποίο, όμως, ανταποκρίνεται και στις σύγχρονες ανάγκες.
Τα μοτίβα της αποδίδουν με μοναδικό τρόπο την αίσθηση της κίνησης, όσο τα έργα της χαρακτηρίζονται από απλότητα, ομορφιά και λεπτό γούστο.
Η χρήση των φυσικών πετρωμάτων δεν επιτρέπει την δυνατότητα λεπτομέρειας και η χρωματική παλέτα είναι περιορισμένη ακριβώς επειδή επιλέγει να χρησιμοποιεί φυσικά πετρώματα. Όμως ο θεατής μπορεί να ολοκληρώσει το έργο με τη δική του φαντασία. Η αίσθηση που προκαλεί το έργο είναι αυτή που το τελειοποιεί.
Τα έργα στο σύνολό τους προξενούν διαφορετικές αισθητικές εμπειρίες και έχουν ιδιαίτερη αισθητική αξία. Μας κάνουν να αναρωτηθούμε " τι είναι εκείνο που κάνει τα ωραία πράγματα ωραία;".
Η φύση σίγουρα βρίσκεται στο επίκεντρο της σκέψης της και της έρευνας της: την παρατηρεί, την νιώθει και στη συνέχεια αποτυπώνει την μοναξιά, την ανησυχία ή την επιβλητικότητα της.
Είναι φανερό ότι θέλγεται από την ποικιλία των εντυπώσεων που της προσφέρει η περιδιάβασηστον τόπο της και συγκινείται με τις πτυχώσεις του εδάφους, τις εναλλαγές του φωτός και τους σχηματισμούς των νεφών. Η εγκρυπτόμενη όμως γεωμετρία, επιτρέπει την ένταξη των έργων σε μια συμπαντική αρμονία. Εξάλλου η Εύα Παπαδοπούλου δεν περιορίζεται στο τελάρο: φτιάχνει γλυπτά.
Μελετάει τα πετρώματα, τα ισορροπηματα του φωτός και της σκιάς, τα ισοζυγισματα των εξοχων και των εσοχών, πάντα έχοντας στο νου την αίσθηση του ωραίου αλλά και τις αρχές της παράστασης και της τέχνης ως μίμηση της φύσης.
Γιατί η φύση; Γιατί σύμφωνα με την ίδια " καταλαβαίνουμε πόσο πολύτιμη μας είναι και πως ο κόσμος μας θα ήταν αφύσικος χωρίς την παρουσία της. Ο άνθρωπος θα ήταν απάνθρωπος αν δεν διδάσκονταν το μέτρο από εκείνη".
Με την ιδιαίτερη ματιά της και με την πρωτότυπη τεχνική της, η Εύα Παπαδοπούλου μας γνωρίζει τον δικό της αυθεντικό, όμορφο και ελεύθερο κόσμο, δημιουργώντας και η ίδια μια πολύ προσωπική ταυτότητα.
Η Εύα Παπαδοπούλου δουλεύει οδηγημένη από το ένστικτο και την έμπρακτη γνώση. Ακολουθεί τους νόμους της φύσης και, διαθέτοντας την φαντασία ενός ποιητή, φτιάχνει γνήσια έργα τέχνης. Συμμορφώνεται με τις δυνατότητες που προσφέρει η φύση του μέσου της το οποίο και διαλέγει για αυτές του ακριβώς τις δυνατότητες.
Το έργο της αναδεικνύει μια αισθητική θεώρηση της φύσης και της τέχνης και διαπνέεται από το δικό της ήθος και την δική της πνευματικότητα.
Η παρατήρηση της φύσης, με τη οξύτητα του βλέμματος και την έμφυτη ευαισθησία της στις πλαστικές τέχνες, δίνουν πρωτότυπα στοιχεία αισθητικής τα οποία θέτει σε συνεχή δοκιμασία μέχρι να έχει το αποτέλεσμα που την ικανοποιεί.
Τα γλυπτά της ελκύουν όχι μόνο το βλέμμα αλλά και τα χέρια μας. Θέλουμε να πάμε κοντά στο έργο και να το αγγίξουμε, να νιώσουμε τον όγκο και την υφή. Θέλουμε να νιώσουμε τη δύναμη του υλικού και της τεχνικής. Θέλουμε να απολαύσουμε όλες του τις διαστάσεις και να ανακαλύψουμε με ποιον τρόπο μας δίνεται η πρώτη εντύπωση όταν το κοιταμε από μακριά. Θέλουμε, τέλος, να το ολοκληρώσουμε νοερά.
Η γλύπτρια μοιάζει να ενώνει το παρελθόν με το παρόν δημιουργώντας κάτι εντελώς καινούριο. Η έκφραση μιας ιδέας, ενός πάθους, γίνεται έργο τέχνης και μαγνητίζει τον θεατή.
Φτιάχνει μια τέχνη που μιμείται τη ζωή. 'Οταν αναφέρομαι στη ζωή, συμπεριλαμβάνω και τη φύση. Και όταν μιλάω για τέχνη, εννοώ και την αισθητική του ανθρώπου αλλά και την στάση ζωής του. Επειδή ο άνθρωπος κατασκευάζει με πρότυπο τη φύση, τα έργα τέχνης συνιστούν αποτέλεσμα μίμησης. Τέχνη, όμως, είναι να συλλάβεις μια ιδέα και να την εκφράσεις μέσα από τις καλές τέχνες αλλά και με τη στάση ζωής σου. Και η Εύα Παπαδοπούλου ζει με τέχνη. Και αυτό αντικατοπτρίζεται και στα έργα της.
Ήρα Παπαποστόλου, Κριτικός & Ιστορικός Τέχνης - Συγγραφέας