P gallery
sculpture
PARVINE CURIE, 1936-
Parvine Curie was born in Nancy, France, in 1936 from a French father and a Franco-Iranian mother.
An autodidact, her artistic career took off in the early 1970s. When she exhibited at an art fair in Paris her monumental sculpture ‘First Mother’ (inspired by the birth of her son David Marti in 1960), she drew the attention of the famous sculptor Francois Stahly, who immediately recognized their artistic affinity. She participated in various of his projects and it was under his influence that she reached maturity as an artist. Gradually her artwork became more compact and structured and she developed a preference for classic materials such as stone, wood and bronze.
Parvine Curie and Francois Stahly got married in 1975 and together the couple traveled all around the world to visit historical and sacred places, which are an important source of inspiration for Parvine Curie. Her art is imbued with the sacred, it’s a dialogue between architecture and sculpture. For Parvine Curie megaliths, Persian apadanas, Babylonian ziggourats, Egyptian and Mexican pyramids, berber matmatas, caravanserai, mosques and gothic and roman cathedrals are the metaphors of the way towards another world, a return to the primitive mother origin, which she seeks to capture in her sculptures. Firmly fixed in history of antique and medieval civilizations, the older pieces are austere, rigorous, static and strong.
In 1979 she won the prestigious “prix Bourdelle” and constructed a monumental relief, in clear iroko wood, Conversation for the law court of Nancy.
In 1980 the architecture-sculpture Portes de la Nuit was set up at the park of the Museum of Meudon. She created the Fontaines-Champignons in 1981 as well as another monumental sculpture entitled Mere-cathedrale .
In 1984 she had a retrospective exhibition at the Museum of Modern Art in Troye and subsequently realized a door in bronze for the Murbach roman abbey and a marble Monument for the Nazi victims, a Meudon city order.
More travels followed, which inspired sculptures like Personnage Cadac , Le Voyageur, Samarka, Petite-Mere retour, Envol, Personnage Burkha, Mains but also jewelry.Characterized by dynamism through imbalance and elevation, softness and weightlessness, her work gradually became more abstract and broke with the hieratic aspect of the older sculptures.
In 1995 the Orangerie de Chateau in Meudon organized a retrospective exhibition of her oeuvre. She exhibited sculptures in The Fougeres Castle Park in 1997, and in 1999 at the Maeght gallery and the Pedralbes monastery in Barcelona.
In 2006 Francois Stahly died and one year later she also lost her son David Marti, a poet and painter. This marked a new departure in her work with sculptures like Personnage au portique and La Grotte des doigts.
Parvine Curie carries on with her artistic work and meets with international acclaim. Her latest achievement is a retrospective exhibition in Angers in 2012.
Η PARVINE CURIE γεννήθηκε στο Νανσύ της Γαλλίας το 1936 από έναν Γάλλο πατέρα και μια Γαλλο-ιρανή μητέρα. Η καλλιτεχνική της καριέρα απογειώθηκε στις αρχές του 1970 όταν συμμετείχε σε μια έκθεση τέχνης στο Παρίσι με το έργο της Πρώτη Μητέρα (εμπνευσμένο από τη γέννηση του γιου της, David Marti το 1960). Εκεί τράβηξε την προσοχή του διάσημου γλύπτη Francois Stahly, ο οποίος αναγνώρισε αμέσως την καλλιτεχνική σχέση τους. Γαλουχημένη απο το πνεύμα του Stahly, το έργο της άρχισε σταδιακά να γίνεται πιο συμπαγές, δομημένο και ανέπτυξε μια προτίμηση για τα κλασικά υλικά όπως την πέτρα, το ξύλο και τον μπρούντζο.
Η Parvine Curie και ο Francois Stahly παντρεύτηκαν το 1975 και μαζί ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο όπου επισκεύτηκαν ιερούς τόπους οι οποίοι αποτέλεσαν σημαντική πηγή έμπνευσης στο έργο της. Η τέχνη της είναι διαποτισμένη από το ιερό στοιχείο. Είναι ένας διάλογος μεταξύ αρχιτεκτονικής και γλυπτικής. Για την Parvine Curie, το περσικό παλάτι Απαντάνα, τα Ζιγκουράτ του βαβυλωνιακού πολιτισμού, οι πυραμίδες της Αιγύπτου και του Μεξικού, τα τζαμί των ανατολίτικων πολισμών, καθώς και οι γοτθικοί και ρωμαϊκοί καθεδρικοί ναοί είναι μεταφορές για τον δρόμο προς έναν άλλο κόσμο, μια επιστροφή στο πρωτόγονο της μητέρας προέλευσης, την οποία επιδιώκει να συλλάβει στα γλυπτά της. Έχοντας ως σημείο αναφοράς την ιστορία της αρχαιότητας και του μεσαιωνικού πολιτισμού, τα έργα της έχουν μια πιο λιτή, αυστηρή, στατική ωστόσο δυναμική προσέγγιση.
Το 1979 κέρδισε το βραβείο «Prix Bourdelle » και κατασκεύασε ένα μνημειακό ανάγλυφο για το δικαστήριο του Νανσύ. Το 1980 το έργο της Portes de la Nuit στήθηκε στο πάρκο του Μουσείου Meudon. Δημιούργησε το Fontaines-Champignons το 1981, καθώς και μια άλλη σειρά μνημειακής γλυπτικής με τίτλο Mere-Cathedrale. Το 1984 έκανε μια αναδρομική έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Troye και στη συνέχεια πραγματοποίησε μια πόρτα σε μπρούντζο για το Murbach ρωμαϊκό αββαείο και ένα μαρμάρινο μνημείο για τα θύματα των Ναζί κατόπιν παραγγελίας της πόλης Meudon.
Εμπνευσμένη από τα ταξίδια της δημιούργησε γλυπτά όπως το Personnage Cadac, Le Voyageur, Samarka, Petite-Mère retour, Envol, Personnage Burkha, Mains καθώς και κοσμήματα. Το έργο της χαρακτηρίζεται από δυναμισμό μέσω της ανισορροπίας και του υψόμετρου, την απαλότητα και την έλλειψη βαρύτητας, τα οποία κάνουν το έργο της να διακατέχεται από μια πιο αφηρημένη αισθητική.
Το 1995, η Orangerie de Chateau σε Meudon οργάνωσε μια αναδρομική έκθεση του έργου της. Έχει εκθέσει γλυπτά στο Fougères Castle Park 1997, το 1999 στην γκαλερί Maeght και το μοναστήρι Pedralbes στη Βαρκελώνη.
Το 2006 ο σύζυγος της Francois Stahly απεβίωσε και ένα χρόνο αργότερα έχασε επίσης το γιο της David Marti, ποιητή και ζωγράφο. Αυτό σηματοδότησε μια νέα αφετηρία για το έργο της με γλυπτά όπως το Personnage au portique και το La Grotte des doigts.
Η Parvine Curie συνεχίζει την καλλιτεχνική της δουλειά και επιβραβεύεται με διεθνή αναγνώριση. Τελευταίο επίτευγμα της είναι μια αναδρομική έκθεση στο Angers της Γαλλίας το 2012.