P gallery
sculpture
PARVINE CURIE, 1936-
Parvine Curie was born in Nancy, France, in 1936. An autodidact, her artistic career took off in the early 1970s. When she exhibited at an art fair in Paris her monumental sculpture First Mother (inspired by the birth of her son David Marti in 1960), she drew the attention of the famous sculptor Francois Stahly, who immediately recognized their artistic affinity. She participated in various of his projects and it was under his influence that she reached maturity as an artist. Gradually her artwork became more compact and structured and she developed a preference for classic materials such as stone, wood and bronze.
Parvine Curie and Francois Stahly got married in 1975 and together the couple traveled all around the world to visit historical and sacred places, which are an important source of inspiration for Parvine Curie. Her art is imbued with the sacred, it’s a dialogue between architecture and sculpture. For Parvine Curie megaliths, Persian apadanas, Babylonian ziggourats, Egyptian and Mexican pyramids, berber matmatas, caravanserai, mosques and gothic and roman cathedrals are the metaphors of the way towards another world, a return to the primitive mother origin, which she seeks to capture in her sculptures. Firmly fixed in history of antique and medieval civilizations, the older pieces are austere, rigorous, static and strong.
In 1979 she won the prestigious “prix Bourdelle” and constructed a monumental relief, in clear iroko wood, Conversation for the law court of Nancy. In 1980 the architecture-sculpture Portes de la Nuit was set up at the park of the Museum of Meudon. She created the Fontaines-Champignons in 1981 as well as another monumental sculpture entitled Mere-cathedrale . In 1984 she had a retrospective exhibition at the Museum of Modern Art in Troyes and subsequently realized a door in bronze for the Murbach roman abbey and a marble Monument for the Nazi victims, a Meudon city order.
More travels followed, which inspired sculptures like Personnage Cadac, Le Voyageur, Samarka, Petite-Mère retour, Envol, Personnage Burkha, Mains but also jewelry. Characterized by dynamism through imbalance and elevation, softness and weightlessness, her work gradually became more abstract and broke with the hieratic aspect of the older sculptures.
In 1995, the Orangerie de Chateau in Meudon organized a retrospective exhibition of her oeuvre. She exhibited sculptures in The Fougeres Castle Park in 1997, and in 1999 at the Maeght gallery and the Pedralbes monastery in Barcelona. In 2012 she had a retrospective exhibition in Angers.
In 2006 Francois Stahly died and one year later she also lost her son David Marti, a poet and painter. This marked a new departure in her work with sculptures like Personnage au portique and La Grotte des doigts.
Parvine Curie carries on with her artistic work and meets with international acclaim. In 2021 the Centre de Pompidou acquired her work and she participated in the exhibition "Elles font l'Abstraction / Women in Abstraction". A retrospective exhibition was held in the Museum of Modern Art in Troyes (23 June 2023 - 14 January 2024), entitlled '' Parvine Curie, un monde sculpté / Parvine Curie, a sculpted world''.
Parvine Curie est née à Nancy, en France, en 1936. Autodidacte, sa carrière artistique a pris son essor au début des années 1970. Lorsqu'elle a présenté à une foire d'art à Paris sa sculpture monumentale Première Mère (inspirée par la naissance de son fils David Marti en 1960), elle a attiré l'attention du célèbre sculpteur François Stahly, qui a immédiatement reconnu leur affinité artistique. Elle a participé à plusieurs de ses projets et c'est sous son influence qu'elle a atteint sa maturité artistique. Progressivement, son œuvre est devenue plus compacte et structurée et elle a développé une préférence pour des matériaux classiques tels que la pierre, le bois et le bronze.
Parvine Curie et François Stahly se sont mariés en 1975 et, ensemble, ils ont voyagé dans le monde entier pour visiter des lieux historiques et sacrés, qui sont une source d'inspiration majeure pour Parvine Curie. Son art est imprégné du sacré, constituant un dialogue entre architecture et sculpture. Pour Parvine Curie, les mégalithes, les apadanas persans, les ziggourats babyloniennes, les pyramides égyptiennes et mexicaines, les matmatas berbères, les caravansérails, les mosquées et les cathédrales gothiques et romanes sont des métaphores du chemin vers un autre monde, un retour à l'origine primitive maternelle qu'elle cherche à capturer dans ses sculptures. Solidement ancrées dans l'histoire des civilisations antiques et médiévales, les pièces plus anciennes sont austères, rigoureuses, statiques et fortes.
En 1979, elle remporte le prestigieux « prix Bourdelle » et réalise un relief monumental en bois clair d'iroko clair, intitulé Conversation pour le palais de justice de Nancy. En 1980, la sculpture architecturale Portes de la Nuit est installée dans le parc du Musée de Meudon. Elle a créé les Fontaines-Champignons en 1981 ainsi qu'une autre sculpture monumentale intitulée Mère-cathédrale. En 1984, elle organise une exposition rétrospective au Musée d'Art Moderne de Troyes et réalise par la suite une porte en bronze pour l'abbaye romane de Murbach et un Monument en marbre pour les victimes nazies, commandé par la ville de Meudon.
D'autres voyages suivent, en inspirant des sculptures telles que Personnage Cadac, Le Voyageur, Samarka, Petite-Mère retour, Envol, Personnage Burkha, Mains, ainsi que des bijoux. Caractérisées par un dynamisme à travers le déséquilibre et l'élévation, la douceur et l'apesanteur, ses œuvres deviennent progressivement plus abstraites et rompent avec l'aspect hiératique des sculptures plus anciennes.
En 1995, l'Orangerie du Château de Meudon organise une exposition rétrospective de son œuvre. Elle expose des sculptures dans le parc du Château de Fougères en 1997, et en 1999 à la galerie Maeght et au monastère de Pedralbes à Barcelone. En 2012, elle organise une exposition rétrospective à Angers.
En 2006, François Stahly est décédé et, un an plus tard, elle a également perdu son fils David Marti, poète et peintre. Cela a marqué un nouveau départ dans son travail avec des sculptures telles que Personnage au portique et La Grotte des doigts.
Parvine Curie poursuit son travail artistique et obtient une reconnaissance internationale. En 2021, le Centre Pompidou a acquis son œuvre et elle a participé à l'exposition « Elles font l'Abstraction ». Récemment, le Musée d'Art Moderne de Troyes, à l’occasion de sa réouverture, a organisé une exposition rétrospective de son œuvre (23 juin 2023 - 14 janvier 2024), intitulée « Parvine Curie, un monde sculpté » .
Η Parvine Curie γεννήθηκε στο Νανσύ της Γαλλίας το 1936 από Γάλλο πατέρα και Γαλλο-Ιρανή μητέρα. Η καλλιτεχνική της καριέρα απογειώθηκε στις αρχές του 1970 όταν συμμετείχε σε μια έκθεση τέχνης στο Παρίσι με το έργο της Πρώτη Μητέρα (εμπνευσμένο από τη γέννηση του γιου της, David Marti το 1960). Εκεί, κέντρισε το ενδιαφέρον του διάσημου γλύπτη François Stahly, ο οποίος αναγνώρισε αμέσως την καλλιτεχνική τους σύγκλιση. Υπό την επιρροή του έφτασε στην καλλιτεχνική της ωριμότητα. Το έργο της άρχισε σταδιακά να γίνεται πιο συμπαγές και δομημένο και στράφηκε προς τα κλασικά υλικά όπως η πέτρα, το ξύλο και ο μπρούντζος.
Η Parvine Curie και ο François Stahly παντρεύτηκαν το 1975 και μαζί ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο όπου επισκεύτηκαν ιερούς τόπους οι οποίοι αποτέλεσαν σημαντική πηγή έμπνευσης για το έργο της. Η τέχνη της είναι διαποτισμένη από το ιερό στοιχείο και διαμορφώνεται σε έναν διάλογο μεταξύ αρχιτεκτονικής και γλυπτικής. Για την Parvine Curie, το περσικό παλάτι Απαντάνα, τα Ζιγκουράτ του Βαβυλωνιακού πολιτισμού, οι πυραμίδες της Αιγύπτου και του Μεξικού, τα τζαμί των ανατολίτικων πολισμών, καθώς και οι γοτθικοί και ρωμαϊκοί καθεδρικοί ναοί είναι μεταφορές που οδηγούν σε έναν άλλο κόσμο, μια επιστροφή στην αρχέγονη μητέρα, την οποία επιδιώκει να συλλάβει στα γλυπτά της. Έχοντας ως σημείο αναφοράς την ιστορία της αρχαιότητας και του μεσαιωνικού πολιτισμού, τα έργα της έχουν μια πιο λιτή, αυστηρή, στατική ωστόσο δυναμική προσέγγιση.
Το 1979 κέρδισε το βραβείο «Prix Bourdelle » και κατασκεύασε ένα μνημειακό ανάγλυφο με τίτλο Conversation για το δικαστήριο του Νανσύ. Το 1980 το έργο της Portes de la Nuit στήθηκε στο πάρκο του Μουσείου Meudon. Δημιούργησε το Fontaines-Champignons το 1981, καθώς και μια άλλη σειρά μνημειακής γλυπτικής με τίτλο Mere-Cathedrale. Το 1984 έκανε μια αναδρομική έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Troyes και στη συνέχεια πραγματοποίησε μια πόρτα σε μπρούντζο για το Murbach ρωμαϊκό αββαείο και ένα μαρμάρινο μνημείο για τα θύματα των Ναζί κατόπιν παραγγελίας της πόλης του Meudon.
Εμπνευσμένη από τα ταξίδια της δημιούργησε γλυπτά όπως το Personnage Cadac, Le Voyageur, Samarka, Petite-Mère retour, Envol, Personnage Burkha, Mains καθώς και κοσμήματα. Το έργο της χαρακτηρίζεται από δυναμισμό μέσω της ανισορροπίας και της ανύψωσης, της απαλότητας και της έλλειψης βαρύτητας, τα οποία προσδίδουν στο έργο της μια πιο αφηρημένη αισθητική, που έρχεται σε ρήξη με την θρησκευτική διάσταση των παλαιότερων γλυπτών της.
Το 1995, η Orangerie de Chateau στο Meudon οργάνωσε μια αναδρομική έκθεση του έργου της. Έχει εκθέσει γλυπτά στο Fougères Castle Park 1997, το 1999 στην γκαλερί Maeght και το μοναστήρι Pedralbes στη Βαρκελώνη. Το 2012 έκανε μια αναδρομική έκθεση στην πόλη Angers στη Γαλλίας.
Το 2006 ο σύζυγος της François Stahly απεβίωσε και έναν χρόνο αργότερα έχασε επίσης το γιο της David Marti, ποιητή και ζωγράφο. Αυτό σηματοδότησε μια νέα αφετηρία για το έργο της με γλυπτά όπως το Personnage au portique και το La Grotte des doigts.
Η Parvine Curie συνεχίζει το καλλιτεχνικό της έργο και γνωρίζει διεθνή αναγνώριση. Το 2021 το Centre de Pompidou απέκτησε έργα της και συμμετείχε στην έκθεση "Elles font l'Abstraction". Από τις 23 Ιουνίου 2023 μέχρι τις 14 Ιανουαρίου 2024 οργανώθηκε μια αναδρομική έκθεση στο Musée d'Art Moderne στην πόλη της Troyes στην κεντρική Γαλλία, με τίτλο «Parvine Curie, un monde sculpté / Παρβίν Κιουρί, ένας σμιλεμένος κόσμος».