P gallery
sculpture
SIMONE BOISECQ (1922-2012)
Simone Boisecq (1922-2012) was born in Algiers, where she followed a course in design and sculpture before studying philosophy and aesthetics at university. She completed her studies at the Sorbonne in Paris, where she settled after 1945. Initially she worked as a journalist, but after she met, and eventually married, the sculptor Karl-Jean Longuet she changed course and became a sculptor. The couple would work for thirty years under eachother's gaze and develop in parallel, but they kept different ateliers and never worked together. Boisecq forged her own path from the outset when she made her first ceramics. Her early work bears witness to her youth in Algiers with allusions to tribal culture and the vegetal world. Boisecq was also influenced by her deeply religious father, a poet from Britanny, and her work contains elements of Breton and Celtic culture. Boisecq created a mythology all her own, where seemingly unrelated symbols were combined to create a deeply personal idiom. For instance, her 'tree' sculptures refer to the vegetal world, but also to the cross and totems.
Boisecq had her first solo exhibition in 1952, followed by many more in the years to come. She struck up friendships with the great artists of her time, such as Picasso, Brancusi and Zadkine, while Germaine Richer praised her work as early as 1954. She exhibited with other sculptors such as Etienne-Martin, Emile Gilioli, Alicia Penalba, François Stahly and Isabelle Waldberg. She also participated in various art fairs, namely the Salon des Réalités Nouvelles, the Salon de la Jeune sculpture, the Salon de Mai, the Biennale de Paris and salon Saga.
From the mid fifties, Boisecq started to work in cement and bronze. An important work of this time was The Faun, which refers to mythology and duality. New themes entered her work, such as the city and the sun, recurrent themes in the years to come. Between 1956 and 1986 Simone Boisecq created a dozen monumental sculptures on commission. In 1984 she started a series of drawings in ink.
Between 1999 and 2001 retrospective exhibitions of her work took place in France , Germany and Portugal. A traveling exhibition of the artwork of Simone Boisecq and Karl-Jean Longuet ensued between 2011 et 2013 in the Museum of Fine Arts in Reims, Agen, and Limoges, the Museum Sainte-Croix in Poitiers and the museum Unterlinden in Colmar. Boisecq's work is included in many private and public collections, among them the Centre de Pompidou, the Museum of Modern Art in Paris, the museum Unterlinden, and the Museum of Fine Arts in Dijon.
Simone Boisecq passed away in 2012.
SIMONE BOISECQ (1922-2012)
Η Simone Boisecq (1922-2012) γεννήθηκε στο Αλγέρι, όπου παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου και γλυπτικής πριν σπουδάσει φιλοσοφία και αισθητική στο πανεπιστήμιο. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Σορβόννη στο Παρίσι, όπου εγκαταστάθηκε μετά το 1945. Αρχικά εργάστηκε ως δημοσιογράφος, αλλά αφού γνώρισε και τελικά παντρεύτηκε τον γλύπτη Karl-Jean Longuet άλλαξε πορεία και έγινε γλύπτρια. Για τριάντα χρόνια, άσκησε επίδραση ο ένας στο έργο του άλλου και εξελίχτηκαν παράλληλα, διατηρώντας όμως διαφορετικά ατελιέ και χωρίς να δουλέψουν ποτέ μαζί. Η Boisecq χάραξε τον δικό της δρόμο όταν έφτιαξε τα πρώτα της κεραμικά. Το πρώιμο έργο της μαρτυρεί τη νιότη της στο Αλγέρι με νύξεις στον πολιτισμό των φυλών και στον φυτικό κόσμο. Επηρεάστηκε επίσης από τον βαθιά θρησκευόμενο πατέρα της, ποιητή από τη Βρετάνη, και το έργο της περιέχει στοιχεία της βρετανικής και κελτικής κουλτούρας. Η Boisecq δημιούργησε μια ολοκληρωτικά δική της μυθολογία, όπου φαινομενικά ασύνδετα σύμβολα συνδυάστηκαν για να δημιουργήσουν ένα βαθιά προσωπικό ιδίωμα. Για παράδειγμα, τα «δέντρα» γλυπτά της αναφέρονται στον φυτικό κόσμο, αλλά και στον σταυρό και τα τοτέμ.
Η Boisecq έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση το 1952, ακολούθησαν πολλές άλλες τα επόμενα χρόνια. Διατηρούσε φιλικές σχέσεις με σπουδαίους καλλιτέχνες της εποχής της, τον Πικάσο, τον Μπρανκούσι και τον Ζαντκίν, ενώ η Ζερμαίν Ρισιέ αποτίμησε θετικά τη δουλειά της ήδη από το 1954. Είχε εκθέσει με άλλους γλύπτες όπως οι Ετιέν-Μαρτέν, Εμίλ Ζιλιολί, Αλίσια Πενάλμπα, Φρανσουά Σταλί και Ιζαμπέλ Βάλντμπεργκ. Συμμετείχε επίσης σε διάφορες εκθέσεις τέχνης, συγκεκριμένα στο Salon des Réalités Nouvelles, στο Salon de la Jeune sculpture, στο Salon de Mai, στην Biennale του Παρισιού και στο Salon Saga.
Από τα μέσα της δεκαετίας του '50, η Boisecq άρχισε να ασχολείται με το τσιμέντο και το μπρούτζο. Σημαντικό έργο αυτής της εποχής ήταν το Le Faune / Ο Φαύνος, που αναφέρεται στη μυθολογία και τη δυαδικότητα. Εισήγαγε νέες θεματικές στα έργα της, όπως η πόλη και ο ήλιος, θέματα που επαναλαμβάνονταν τα επόμενα χρόνια. Μεταξύ του 1956 και του 1986 η Simone Boisecq δημιούργησε αρκετά μνημειώδη γλυπτά κατόπιν παραγγελίας. Το 1984 ξεκίνησε μια σειρά σχεδίων με μελάνι.
Μεταξύ του 1999 και του 2001 πραγματοποιήθηκαν αναδρομικές εκθέσεις της δουλειάς της στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Πορτογαλία. Μια περιοδεύουσα έκθεση των έργων τέχνης της Simone Boisecq και του Karl-Jean Longuet ακολούθησε από το 2011 μέχρι το 2013 στο Μουσείο Καλών Τεχνών στη Reims, στο Agen και στη Limoges, στο Μουσείο Sainte-Croix στο Poitiers και στο μουσείο Unterlinden στην Colmar. Το έργο της Boisecq περιλαμβάνεται σε πολλές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές, μεταξύ των οποίων του Centre de Pompidou, του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης στο Παρίσι, του Μουσείο Unterlinden και του Μουσείου Καλών Τεχνών στη Dijon.
Η Simone Boisecq απεβίωσε το 2012.
SIMONE BOISECQ (1922-2012)
Simone Boisecq (1922-2012) est née à Alger, où elle a suivi des cours de dessin et de sculpture avant d’étudier la philosophie et l'esthétique à l'université. Elle a achevé ses études à la Sorbonne à Paris, où elle s’est installée après 1945. Au début, elle a travaillé en tant que journaliste, mais après avoir rencontré et finalement épousé le sculpteur Karl-Jean Longuet, elle a changé de voie et est devenue sculptrice. Le couple pendant trente ans s’est développé en parallèle, mais en gardant des ateliers différents et sans avoir jamais travaillé ensemble. Boisecq a tracé sa propre voie dès le début lorsqu'elle a réalisé ses premières céramiques. Son œuvre précoce témoigne de sa jeunesse à Alger avec des allusions à la culture tribale et au monde végétal. Boisecq a également été influencée par son père profondément religieux, un poète breton, et c’est ainsi que son œuvre contient des éléments de la culture bretonne et celtique. Elle a créé une mythologie qui lui est propre, où des symboles apparemment sans rapport étaient combinés pour créer un idiome profondément personnel. Par exemple, ses sculptures en forme d’« arbre » renvoient au monde végétal, mais aussi à la croix et aux totems.
Boisecq a eu sa première exposition personnelle en 1952, suivie de nombreuses autres dans les années qui ont suivis. Elle a noué des amitiés avec les grands artistes de son temps, tels que Picasso, Brancusi et Zadkine, tandis que Germaine Richier a fait l’éloge de son travail dès 1954. Elle a exposé avec d'autres sculpteurs comme Etienne-Martin, Émile Gilioli, Alicia Penalba, François Stahly et Isabelle Waldberg. Elle a également participé à divers salons d’art, notamment le Salon des Réalités Nouvelles, le Salon de la Jeune Sculpture, le Salon de Mai, la Biennale de Paris et le Salon Saga.
À partir du milieu des années cinquante, Boisecq a commencé à travailler le ciment et le bronze. Une œuvre importante de cette période est Le Faune, qui fait référence à la mythologie et à la dualité. De nouveaux thèmes ont fait leur entrée dans son travail, tels que la ville et le soleil, des thèmes récurrents dans les années à venir. Entre 1956 et 1986, Simone Boisecq a créé une douzaine de sculptures monumentales sur commande. En 1984, elle a commencé une série de dessins à l'encre.
Entre 1999 et 2001, des expositions rétrospectives de son travail ont eu lieu en France, en Allemagne et au Portugal. Une exposition itinérante des œuvres de Simone Boisecq et Karl-Jean Longuet a eu lieu entre 2011 et 2013 au Musée des Beaux-Arts de Reims, d’Agen et de Limoges, au Musée Sainte-Croix à Poitiers et au musée d’art Unterlinden à Colmar. Les œuvres de Boisecq sont incluses dans de nombreuses collections privées et publiques, parmi lesquelles le Centre de Pompidou, le Musée d'Art Moderne de Paris, le musée d’art Unterlinden à Colmar et le Musée des Beaux-Arts de Dijon.
Simone Boisecq est décédée en 2012.