P gallery
           sculpture

SUBIRA-PUIG JOSE, 1925-2015

 

Ο José Subirà-Puig γεννήθηκε στην  Βαρκελώνη το 1925. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρκελώνης. Με τον πόλεμο να συνεχίζεται στη χώρα του, ο José νιώθει ότι δεν μπορεί να δημιουργήσει ελεύθερα και αποφασίζει να εγκαταλείψει τη γενέτειρά του και να εγκατασταθεί στο Παρίσι. Ξεκινά να ασχολείται συστηματικότερα με τη γλυπτική, εργάζεται σ’ εργαστήρια άλλων καλλιτεχνών και γνωρίζει Γάλλους ζωγράφους και Ισπανούς καλλιτέχνες όπως τον Valls, Vilato κ.α. Γίνεται επίσης βοηθός του ζωγράφου Louis Fernandez, με τον οποίο θα δημιουργήσουν μια βαθιά φιλία. Μετά το πέρας κάποιων προβλημάτων υγείας, τα τρία γλυπτά «Trois Autoportraits (1955)», υποδηλώνουν τη δύσκολη κατάσταση που πέρασε και πώς επηρέασε τη ζωή του. 

 

Το 1957 παντρεύεται την Simone Bruley, το 1959 γεννιέται ο γιός του Michel και εκθέτει για πρώτη φορά στο σαλόνι Νέων Γλυπτών και στη 1η Μπιεννάλε στο Παρίσι . Τη δεκαετία του 1960 συνεργάζεται με τον Jean Payen και πειραματίζεται με την κεραμική, καθώς τη συνδυάζει με την γλυπτική. Το 1961 πραγματοποιεί  την πρώτη ατομική του έκθεση στη γκαλερί Syra στη Βαρκελώνη. Το 1966 δημιουργεί μια προτομή-γλυπτό του γιού του και νιώθει πιο περήφανος από ποτέ γι’ αυτή τη δημιουργία -το κατεξοχήν έργο της προσωπικής του ζωής όπως αναφέρει. To 1967 με τους Yvonne και Christian Zervos διοργανώνουν την πρώτη του ατομική έκθεση στη γκαλερί Cahiers d'Arts στο Παρίσι. Η επαφή του με το ξύλο τον συναρπάζει. Πραγματοποιεί συνολικά 12 τακτικές ατομικές εκθέσεις στην Galerie Ariel στο Παρίσι, από το 1970 μέχρι το 2005. 

 

To 1979 μεταφέρει το εργαστήριο του στο Fontenay-sous-Bois: σ’ ένα πρώην εργαστήριο ξυλουργικής. Παράλληλα πραγματοποιεί και ατομική έκθεση στο Artcurial στο Παρίσι, με μικρά γλυπτά κυρίως που παρουσιάζουν μορφές ζώων αλλά όχι με τόσο εμφανή τρόπο. Εκείνη την περίοδο μελετά διαγράμματα και ερευνά υλικά ώστε να δημιουργήσει έργα μνημειακής γλυπτικής στη Γαλλία (γλυπτά του βρίσκονται στην Ιατρική Σχολή στο Bordeaux, στο Εφετείο της Reims, καθώς και το έργο «Grande Girouette» (1985) στην Place des Saules Saint-Quentin-en-Ylenines). Το συγκεκριμένο γλυπτό είναι καλυμμένο με ξύλο σε πλαίσιο κατασκευασμένο από χάλυβα, σύμβολο μιας μεγάλης πεταλούδας της οποίας τα φτερά μοιάζουν να ανεμίζουν. 

 

Το 1984 λαμβάνει την ύψιστη τιμή από το γαλλικό κράτος του Chevalier dans l’ordre des Arts et des Lettres. Το 1986 κέρδίζει επίσης το πρώτο διεθνές βραβείο γλυπτικής της ADAC. Το 1992 εκθέτει στο Maison des Arts de Laon. Το 1996 έργα του παρουσιάζονται στο Μουσείο Goya, στην περιοχή Castres, στη Γαλλία. Εκείνη τη περίοδο, κάποια προβλήματα υγείας τον δυσκολεύουν να ολοκληρώσει το μνημειακό γλυπτό «Navilium», στο Charchot, στο Fresnes. Έχοντας ολοκληρώσει τα σχέδια του έργου και με τη βοήθεια συνεργατών του καταφέρνει να  ολοκληρώσει το έργο. Κάποιες από τις τελευταίες συμμετοχές σε εκθέσεις ήταν το  2004 στο Μουσείο Pablo Gargallo, στη Σαραγόσα και το 2007 στην Galerie Guigon, στο Παρίσι.  

 

Από το 2010 η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται και αναγκάζεται να αποσυρθεί.  Απεβίωσε το 2015. Πηγή έμπνευσής του παρέμεινε σε όλη του τη ζωή  η μουσική, επηρεασμένος από τον  πατέρα του, η λογοτεχνία και η ποίηση. Τα γλυπτά του άλλοτε μικρά και άλλοτε ογκώδη, κυρίως φτιαγμένα από ξύλο αναπαριστούν μορφές. Στα μικρά γλυπτά παρατηρούμε κομμάτια κομμένα και ενωμένα μ’ έναν νέο τρόπο που δημιουργούν σχήματα, αναπαριστούν ανθρώπινες ή ζωικές μορφές. 

 

To 2015 πραγματοποιείται μια αναδρομική έκθεση με τίτλο «Fill dels arbres» στην πόλη του, τη Βαρκελώνη, στη Fundation Vila Casas (Espais Volart). Η έκθεση είναι ένας φόρος τιμής στην καλλιτεχνική του πορεία και στο έργο του, όπου με κυρίαρχο υλικό το ξύλο, έδωσε ρυθμό και  εκφραστική δύναμη στις γλυπτικές του φόρμες. Η θεματολογία του περιλαμβάνει πολεμιστές, νεκρές φύσεις, μάσκες, πουλιά μέχρι και κλουβιά. 

 

Έργα του βρίσκονται στη συλλογή της Fundation Vila Casas στη Βαρκελώνη και σε ιδιωτικές συλλογές.