P gallery
sculpture
JEAN-MICHEL PRADEL-FRAYSSE, 1963-
Jean-Michel Pradel-Fraysse was born in 1963 in Ussel, France, and lives and works in Paris. He studied at the École Supérieure d’Étude Cinématographique (ESEC). In his practice, Pradel-Fraysse often merges the animal with the human, developing a cultural and autobiographical visual language where toys, cartoon-like figures, and animal transformations expose different elements of human identity.
His work is deeply rooted in childhood. From an early age, Pradel-Fraysse staged elaborate worlds using small resin figurines—soldiers, cowboys, animals, and other characters that he arranged throughout his home. These improvised installations became the theater of his personal mythologies, where space and time fused and where he acted as both storyteller and director. This imaginative play laid the foundations of his artistic language.
Years later, rediscovering these figurines in the attic revived the memories of those vast childhood epics. He began reworking them, enlarging, sculpting, and transforming them into new bronze beings. These sculptures often grow extensions: eyes that stretch like vines or organic shoots, forms that seem to push outward in search of something beyond. Each piece carries a dual temporality—echoing the stories of his youth while embodying the imagination of the adult artist.
His work moves between humor and self-reflection. In the Autoportrait series, he fuses personal traits with animal masks or toy caricatures. Dogs, snakes, and other hybrid creatures unfold in space with human characteristics, exploring the tension between power and submission, play and the unspoken. More broadly, his sculptures act as passages, spaces where childhood memories merge with contemporary artistic vision, opening new worlds built from both instinct and remembrance.
Ο Jean-Michel Pradel-Fraysse γεννήθηκε το 1963 στο Ussel της Γαλλίας και ζει και εργάζεται στο Παρίσι. Σπούδασε στη École Supérieure d’Étude Cinématographique (ESEC). Στη δουλειά του, ο Pradel-Fraysse συχνά συγχωνεύει το ανθρώπινο με το ζωικό, αναπτύσσοντας μια πολιτιστική και αυτοβιογραφική οπτική γλώσσα όπου τα παιχνίδια, οι καρικατούρες και οι μεταμορφώσεις ζώων αποκαλύπτουν διαφορετικά στοιχεία της ανθρώπινης ταυτότητας.
Η δουλειά του έχει βαθιές ρίζες στην παιδική του ηλικία. Από πολύ νωρίς, ο Pradel-Fraysse έστηνε ολόκληρους κόσμους χρησιμοποιώντας μικρές φιγούρες από ρητίνη — στρατιώτες, καουμπόηδες, ζώα και άλλους χαρακτήρες, που τοποθετούσε σε όλο το σπίτι. Αυτές οι αυτοσχέδιες εγκαταστάσεις γίνονταν το θέατρο των προσωπικών του μυθολογιών, όπου ο χώρος και ο χρόνος συγχωνεύονταν και όπου ο ίδιος ενεργούσε ταυτόχρονα ως αφηγητής και σκηνοθέτης. Αυτό το φανταστικό παιχνίδι έθεσε τα θεμέλια της καλλιτεχνικής του γλώσσας.
Χρόνια αργότερα, όταν ξαναβρήκε αυτές τις φιγούρες στη σοφίτα, ξύπνησαν οι μνήμες εκείνων των μεγάλων παιδικών επών. Άρχισε να τις επεξεργάζεται ξανά, να τις μεγεθύνει, να τις σμιλεύει και να τις μεταμορφώνει σε νέα μπρούτζινα πλάσματα. Αυτά τα γλυπτά συχνά προεκτείνονται: μάτια που τεντώνονται σαν κληματαριές ή οργανικά φύτρωματα, μορφές που φαίνεται να απλώνονται προς κάτι πέρα. Κάθε έργο φέρει διπλή χρονικότητα — αντηχεί τις ιστορίες της παιδικής του ηλικίας ενώ ενσωματώνει τη φαντασία του ενήλικα καλλιτέχνη.
Η δουλειά του κινείται ανάμεσα στο χιούμορ και την εσωτερική ενδοσκόπηση. Στη σειρά Autoportrait, συνδυάζει προσωπικά χαρακτηριστικά με ζωικές μάσκες ή καρικατούρες παιχνιδιών. Σκύλοι, φίδια και άλλα υβριδικά πλάσματα αναπτύσσονται στον χώρο με ανθρώπινα χαρακτηριστικά, εξερευνώντας την ένταση ανάμεσα στην εξουσία και την υποταγή, το παιχνίδι και τη σιωπή. Σε γενικότερο επίπεδο, τα γλυπτά του λειτουργούν ως περάσματα, ως χώροι όπου οι παιδικές μνήμες ενώνονται με το σύγχρονο καλλιτεχνικό του όραμα, ανοίγοντας νέους κόσμους χτισμένους τόσο από το ένστικτο όσο και από τη μνήμη.