P gallery
sculpture
PHILIPPE SCRIVE, 1927 -
Philippe Scrive was born in Ville-Marie, Québec in 1927. Although he left Canada in 1946 in order to settle permanently in France, he has retained “that totemic cast of mind of the Amerindians” and the images of the remote, wooded area of his birthplace would leave a lasting mark on his development as an artist. His oeuvre in general, whether monumental or small-scale, is viscerally related to nature. It is characterized by verticality and although abstract, the human and animal element is omnipresent. In the words of his son: “The eroticism and the forcefulness of the shapes invite us to contemplate always further, always higher. All Philippe Scrive’s work is marked by the modesty, with which it gauges so accurately humanity face to face with eternity.”
Scrive attended the Ecole des Beaux-Art in Québec and continued his studies at the Ecole des Beau-Art in Paris until 1952. In order to support himself and finance the development of his personal work, he initially took on commissions to restore historical monuments. In 1960 he moved with his family to Fontenay-aux-Roses, on the outskirts of Paris, where he constructed a large studio. There he had the opportunity to work on his own sculptures while continuing to accept commissions. Convinced that art should be integrated in the urban landscape, Scrive had started to work with Jean Willerval and other architects, so as to, in the words of Pierre Descargues, “impart liveliness and disorder to their geometrical perfection.” Scrive’s monumental sculptures and reliefs can be found throughout France as well as in other countries, noteworthy examples being the Gate of the Museum of Contemporary Art in Dunkirk(1982) and the Group in Wood in Tenerife ( 1975).
With his personal work Scrive participated in group exhibitions, such as the Salon de Mai and La Jeune Sculpture, while he had various solo exhibitions, for example in The Art and History Museum of Meudon in 2002. In 1972 he was awarded the Prix de la Jeune Sculpture and in 2008 the Prix de Sculpture from the French Institute for his lifetime achievement.
Scrive has worked with a broad range of materials, such as wood, shale, stone, brick, terracotta, metal, concrete, PVC and aluminium. “When creating a sculpture,” he admits, “the material at hand, rather than the subject matter, provides the point of departure, then I continue with the assemblage of lines and shapes. It is often in the very disorder that ensues that I find true meaning in my work. Nature provides us with all sorts of materials which stimulate my imagination to find ways to shape them to my liking.” Keen on not repeating himself, Scrive’s oeuvre is characterized by diversity. “My work,’ he professes, "is diverse, because I make use of different materials. Every time I discover a new material I want to make a sculpture.”
Unfortunately, Scrive’s experimental attitude proved not to be without its hazards. When he first discovered PVC he was enthusiastic about its malleable properties. “The original idea was, “ he asserts, “to transform an industrialised, preformed material, sidetrack it from its function and remove its practical usefulness.” Ardently thermoforming and welding sheets and tubes made of PVC for over a decade took a terrible toll on his health: he developed severe pulmonary problems and was only restored to good health when he took up temporary residence in Cévennes. In fact, his seclusion in this remote part of Southern France gave a new impulse to his work as he started to work with prime materials readily available there such as wood and shale. Many of the sculptures originally rendered in PVC were at a later date cast in bronze. Lampe from 1973 and Totem from 1975, which can be seen above, are examples of these.
Philippe Scrive continues to live and work in Fontenay-aux-Roses.
O Philippe Scrive γεννήθηκε στο Ville-Marie του Κεμπέκ το 1927. Παρά το γεγονός ότι έφυγε από τον Καναδά το 1946 για να εγκατασταθεί μόνιμα στη Γαλλία, οι εικόνες της πατρίδας του θα μείνουν ανεξίτηλες και θα αποτελούν για πάντα σημείο έμπνευσης για την ανάπτυξη του ως καλλιτέχνη. Το έργο του σε γενικές γραμμές είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη φύση. Χαρακτηρίζεται από καθετότητα και παρόλο που είνα αρκετά αφηρημένο, τοσο το ανθρώπινο στοιχείο όσο και των ζώων είναι παρόν. Σύμφωνα με τα λόγια του γιου του: «Ο ερωτισμός και η σθεναρότητα των σχημάτων μας καλούν να εξετάζουμε πάντα παραπάνω, πάντα υψηλότερα. Η δουλειά του Philippe Scrive χαρακτηρίζεται από τη σεμνότητα, με την οποία μετρά με ακρίβεια την ανθρωπότητα, πρόσωπο με πρόσωπο με την αιωνιότητα».
Ο Scrive παρακολούθησε μαθήματα στην École des Beaux-Arts στο Κεμπέκ και συνέχισε τις σπουδές του στην École des Beaux-Arts στο Παρίσι μέχρι το 1952. Για να υποστηρίξει τον εαυτό του και να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη της προσωπικής του δουλειάς, δούλεψε στην αποκατάσταση ιστορικών μνημείων. Το 1960 μετακόμισε με την οικογένειά του στο Fontenay-aux-Roses, στα περίχωρα του Παρισιού, όπου έφτιαξε ένα μεγάλο στούντιο. Εκεί είχε την ευκαιρία να αναπτύξει τη δική του γλυπτική. Πεπεισμένος ότι η τέχνη θα πρέπει να ενσωματωθεί στο αστικό τοπίο, ο Scrive άρχισε να συνεργάζεται με τον Jean Willerval και άλλους αρχιτέκτονες, έτσι ώστε σύμφωνα με τα λόγια του Pierre Descargues, «να προσδόσουν ζωντάνια και διαταραχή στην γεωμετρική τελειότητα τους». Τα μνημειακά γλυπτά και ανάγλυφα του Scrive μπορεί να δεί κανείς σε όλη τη Γαλλία, καθώς και σε άλλες χώρες, αξιοσημείωτα παραδείγματα είναι η Πύλη του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στη Δουνκέρκη (1982) και η Ομάδα σε Ξύλο στην Τενερίφη (1975).
Ο Scrive έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις, όπως το Salon de Mai και το La Jeune Sculpture, ενώ έχει κάνει διάφορες ατομικές εκθέσεις, όπως για παράδειγμα στο Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας της Meudon το 2002. Το 1972 τιμήθηκε με το Prix de la Jeune Sculpture, και το 2008 με το Prix de sculpture από το Γαλλικό Ινστιτούτο για την επίτευξη του έργου του. Ο Philippe Scrive έχει δουλέψει με ένα ευρύ φάσμα υλικών, όπως το ξύλο, τον σχιστόλιθο, την πέτρα, το τούβλο, την τερακότα, το μέταλλο, το σκυρόδεμα, το πλαστικό και το αλουμίνιο. Με τα παρακάτω λόγια μας εξηγεί τη δημιουργία ενός έργου του: «ξεκινώ να δημιουργώ ένα έργο από το ύλικο που έχω στα χέρια μου, πριν έχοντας βρεί ακόμα το θέμα, ύστερα συνεχίζω στο πάντρεμα των γραμμών και των σχημάτων. Συχνά διατρέχοντας στη διαταραχή βρίσκω το μέτρο της δημιουργίας μου, μέσα λοιπόν σε αυτή τη διαταραχή βρίσκω το νόημα για τη δημιουργία των έργων μου. Η φύση κατέχει επίσης έναν κατασταλτικό παράγοντα στη δημιουργία των έργων μου, καθώς μέσα από τη φύση αντλώ υλικά όλων των ειδών, επομένως η φαντασία μου ανακαλύπτεται και διαμορφώνεται μέσα στη φύση. Η γλυπτική μου είναι διαφορετική διότι και τα υλικά που χρησιμοποιώ ειναι διαφορετικά. Κάθε φορά που βρίσκω ένα υλικό θέλω να κάνω ένα γλυπτό».
Δυστυχώς, η πειραματική διάθεση του Scrive απεδείχθει ότι δεν είναι ακίνδυνη. Όταν ανακάλυψε την τεχνική του πλαστικού ήταν ενθουσιασμένος από την εύπλαστη ιδιότητα του. Η αρχική ιδέα του ήταν όπως αναφέρει και ο ίδιος, «ήθελα να μετατρέψω ένα βιομηχανοποιημένο, προκατασκευασμένο υλικό και να του αφαιρέσω την πρακτική του χρησιμότητα». Δουλεύοντας με τα παραπάνω υλικά πήρε ένα φοβερό τίμημα για την υγεία του, καθώς ανέπτυξε σοβαρά πνευμονικά προβλήματα. Για να αποκατασταθεί η υγεία του πήγε σε μια προσωρινή κατοικία στην Cévennes. Η απομόνωσή του σε αυτό το απομακρυσμένο μέρος της νότιας Γαλλίας έδωσε μια νέα ώθηση στο έργο του και άρχισε να δουλεύει με πρωταρχικά υλικά που ήταν εύκολα διαθέσιμα εκεί, όπως το ξύλο και ο σχιστόλιθος. Πολλά από τα γλυπτά που είχε δημιουργήσει αρχικά σε πλαστικό, αργότερα μετατράπηκαν σε χαλκό. Η λάμπα του 1973 και το τοτέμ του 1975, όπως φαίνονται στις παραπάνω εικόνες είναι κάποια από αυτά τα παραδείγματα.
Ο Philippe Scrive συνεχίζει να ζει και να εργάζεται στο Fontenay-aux-Roses.